Niet lullen, maar poetsen!

Niet lullen, maar poetsen!         

 

In het weekend is bij ons thuis de familietafel altijd bezaait met kranten. Heerlijk om op zaterdag alle kranten en tijdschriften uit te spitten en alle zin en onzin over wat er in de wereld gebeurt, te lezen. Iedereen in de relaxstand, kopje koffie erbij en maar lezen.

Laatst stond op zaterdag een artikel over stapelbanen in een landelijk dagblad. Het FNV maakte zich zorgen over stapelbanen. Het zou een symptoom zijn van op de loer liggende armoede. Een half miljoen Nederlanders hebben op dit moment twee of meerdere banen. Waarbij het stapelen van  banen geen vrije keuze is, maar bittere noodzaak omdat werkgevers alleen maar ‘kleine en schrale’ arbeidscontracten bieden. Uiteraard pleit de bond voor meer ‘echte’ banen met zekerheid.

Nu kan ik me vaak goed vinden in het beschermen van de rechten (en plichten) van werknemers. Maar als ik dit soort onzin lees, denk ik weleens: “weten ze wel waar ze het over hebben”.  

Kijkende naar onze branche, de schoonmaak, zijn er ook genoeg mensen die 2 banen hebben. Want alleen op grote contracten kan men fulltime werken. Of je moet je als werknemer specialiseren. Specialiseren betekent niet meteen dat men glazenwasser of gevelreiniger moet worden. Dat kan bijvoorbeeld ook als medewerker trappenhuizen. Als je wil werken, is er altijd een mogelijkheid. En zoals de vakbond schrijft indien nodig, dan met stapelbanen.

Als ik zo’n artikel lees, denk ik, leeft zo’n vakbond in dezelfde wereld als de rest van Nederland. Want volgens mij is de wereld veranderd en is de tijd van overvloed voorbij. Of is dit weer een fantasieverhaal om publiciteit te genereren.

Het artikel intrigeerde me wel en dan is internet tegenwoordig erg handig. Want na wat googelen, kwam ik allerlei artikelen tegen waarin de vakbond zich uitsprak over deeltijdbanen. Door de jaren heen is de mening van de vakbond altijd geweest dat medewerkers juist flexibel moeten kunnen werken en recht hebben op deeltijdbanen. Daar hebben ze ook altijd op gestuurd en dat is weer mede de basis geweest voor de huidige wetgeving. Mijn gevoel zegt dan dat dat in tegenspraak is tot wat ze nu zeggen.

Een andere en misschien wel belangrijkere vraag is: zijn we in Nederland te verwend? Is het niet zo dat wij alles willen met minimale moeite? 2 banen is dan maar lastig. Zijn we liever lui dan moe? We willen ook nog zoveel andere dingen.

Volgens mij is deze gedachte over stapelbanen iets van beleidsmakers. Want ik ken meer dan genoeg mensen die gewoon werken. Of het nu 1 of 2 banen zijn, zal hun niet boeien. Zolang ze maar kunnen werken. Misschien kan de vakbond daar een voorbeeld aan nemen. Want het is altijd roeien met de riemen die er zijn en zoals we in de schoonmaak zeggen: “niet lullen, maar poetsen”.