Mijn zwager, Jos, uit Vleuten heeft het regelmatig over het Brabantse model. Hij heeft het dan over dat wij, Brabantse bedrijven, elkaar opzoeken en elkaar iets gunnen. Onder het genot van een pilsje of een goed glas wijn worden dan de beste deals gesloten. Ik noem het Bourgondisch en daar hebben wij Brabanders inderdaad iets mee. Alleen worden de nachten nog weleens lang, tenminste voor mij. Maar dat heeft meer met mijn zwakte te maken. Ik kan namelijk geen nee zeggen, dus ook niet tegen een laatste glas. Daarbij: wat is zwakte, want genieten van het leven is en blijft belangrijk!
Zo schrijvend, denk ik ineens: wat is de basis van het leven? Ik meteen googlen en dan komen er 4 fundamenten naar voren. Ik moest daar meteen om lachen en de mensen die mij kennen, zullen het begrijpen. Want de 4 fundamenten zijn eten, slapen, seks en perspectief. Alles moet natuurlijk wel allemaal in balans zijn. Ik denk zelf dat perspectief de belangrijkste is. Dat bieden we ook de medewerkers die vanuit het project “Wedden dat het kan” bij ons komen werken. Een toekomst en dus perspectief.
Terug naar het Brabantse model. Wij zoeken elkaar inderdaad op en proberen te kijken of we iets voor elkaar kunnen betekenen. Ik heb in Amsterdam gewoond en het daar ook altijd meer dan goed gehad. Dus het verbaast mij dat buitenstaanders soms een beetje jaloers op ons Brabanders zijn. Mooi, maar niet nodig. Want zover ik zie, gunnen mensen elkaar graag iets zolang ze elkaar kennen. Dat maakt het leven toch ook een stuk gemakkelijker.
Wat ik zelf erg fijn vind, is dat ik regelmatig mensen/bedrijven aan elkaar kan verbinden. Dat is ook de basis van de Bossche Beursvloer die op 20 november weer wordt gehouden en waar ik bij betrokken mag zijn. Bedrijven helpen daar maatschappelijke organisaties en verenigingen met hun hulpvraag. Dat gebeurt altijd met gesloten beurs en dat maakt de middag zo speciaal. Er wordt een match gemaakt en er is altijd sprake van tweerichtingsverkeer. Als bedrijf krijg je dus ook iets terug. Uiteraard gebeurt dit met een pilsje en dan worden uiteindelijk de beste matches gemaakt. Er zijn trouwens voor de komende Beursvloer nog meer bedrijven gewenst!
De reden waarom ik over het Brabantse model wilde schrijven, is eigenlijk door de mazzel die ik heb. Zoals begin dit jaar. Toen werd ik gevraagd om over een aanvulling van ons schoonmaakbedrijf na te denken. Uiteraard gebeurde dit met een pilsje in de hand. Het was een hele mooie vraag. Alleen was de Gascogne groep er net bij gekomen en groei is mooi. Het moet echter wel behapbaar blijven. Praten kon natuurlijk altijd. Meteen mijn broer, Gert-Jan, geappt en uiteindelijk zijn we vorige week een alliantie met Appèl Schoonmaak aangegaan. Ook een Brabants bedrijf dat met de catering enorm groeit en daardoor in de toekomst waarschijnlijk niet meer de juiste aandacht zou kunnen geven aan haar schoonmaak relaties. Voor ons weer een mooie kans en aanvulling!
Ik ben vooral trots op dat we kansen krijgen en groeien. Ook omdat we dat op onze eigen en sociaal betrokken wijze doen. Want het is een bewuste keuze, maar dan moet het ook nog goed gaan. Dat is trouwens niet altijd gemakkelijk en dat zal het nooit zijn. Er blijft daardoor wel altijd een uitdaging en dat maakt het leven bijzonder.
Dus lang leve het Brabantse model en dat heel Nederland zo mag werken!