Geduld is een schone zaak

Geduld hebben is een hele goede eigenschap. Normaal gezien heb ik veel geduld. Tenminste dat denk ik zelf. Mijn familie heeft weleens een andere mening. Laten we het erop houden dat ik zakelijk veel geduld heb.

Dat komt mede doordat ik naar de toekomst kijk. Negatieve emoties hebben ook geen zin. Het stoot uiteindelijk mensen af en je kan alleen iets bereiken wanneer anderen je iets gunnen. Ik kom hier verderop op terug. Eerst eens wat ik zoal meemaak.

Tegenwoordig zien mij werkweken er heel anders uit ten opzichte van 5 jaar geleden. In die tijd was ik al betrokken bij projecten en verenigingen. De ene keer bestuurlijk, de andere keer zelf actief. Want als je niet af en toe zelf actief bent, verlies je langzamerhand het contact met de echte wereld.

Tegenwoordig zit ik vaak aan de beleidskant. Soms vraag ik me af: “wie zijn wij om zomaar over andere mensen te beslissen”. Al hebben we nog zo'n goede bedoelingen. Van de andere kant heb ik nu de mogelijkheid om onderdeel te zijn van een groep die iets goeds voor de regio wil doen. In mijn rol als kartrekker Services in Noordoost Brabant werkt! kan ik de boel aanjagen. Waarbij ik niemand iets opleg, maar wel mogelijkheden probeer te scheppen. Langzamerhand gaan er ook mooie dingen gebeuren, zoals het opzetten van diverse leerwerkbedrijven. Ook in het kader van de garantiebanen. In de stuurgroep Regionaal werkbedrijf maken we duurzame keuzes, zoals het nu al kiezen voor een brede doelgroep en de PSO hanteren als meet instrument. Dat zijn voor iemand die in de materie zit, grote stappen. Zeker omdat iedereen er met andere belangen zit.

Een ander onderdeel dat geheel veranderd is, is dat je langzamerhand een openbare functie krijgt. De ene keer open je een middag, wordt je geïnterviewd als ambassadeur Jeugdwerkloosheid, mag je aan de nieuwe raadsleden van Noordoost Brabant uitleggen wat de participatiewet inhoudt of zit je in een panel op een bijeenkomst van Groen Links om te discussiëren over de participatiewet. 5 jaar geleden gaf ik een enkele keer een presentatie of een gast college. Nu hoort het er gewoon bij. Ik merk dat ik het leuk vind. Terwijl het niet eens mijn sterkste kant is. Ik denk altijd:" iemand moet het doen" en ik heb 1 voordeel: ik ben een ondernemer en mag mezelf zijn. Dus ik hoef geen politiek standpunt in te nemen of een ambtelijk beleid te vertegenwoordigen en ik mag af en toe een eigenzinnige mening hebben. Dat wordt toch van een ondernemer verwacht?!

Terug naar het begin:. Het ongeduldige karakter. Ik zit ook in de werkgroep van het keurmerk van de schoonmaakbranche. Afgelopen donderdag las ik de stukken voor de komende vergadering. Daarin las ik dat er een aanscherping komt. Alleen niet zover als ik zou willen.

Want wij kunnen als branche klagen dat de vakbond tegen ons en dat de overheid het spel verandert door te gaan inbesteden. Hallo schoonmaakland.:Nooit gehoord van het Vijfkrachtenmodel van Porter?

Bij mij rijst eerder de vraag: "waarom maken ze deze keuzes"? Is het niet zo dat we, als branche, jarenlang hebben gekozen voor de korte termijn. Gaat het bij aanbestedingen niet alleen om de prijs? Hebben we niet jaren gefaket dat we social return zouden invullen en maakten we het tegelijk voor deze doelgroep onmogelijk om te komen werken.

Dus na het lezen van de vergaderstukken, was ik er even klaar mee en gooide ik de knuppel in het hoenderhok. Want ik wil voor de branche een beter imago. Dat betekent wel dat we onze opdrachtgevers niet meer moeten voorliegen. Dus ook niet over de hoogte van het ziekteverzuim of het verlooppercentage. Je kan bij een aanbesteding niet schrijven dat je een verloop van 8 % hebt, terwijl het  ruim 40 % is. Als we daar niets aan doen, blijft het beeld over onze branche hetzelfde. Een keurmerk gaat daar niets aan veranderen. De positieve reacties op mijn mail zorgen ervoor dat ik wel blijf vertrouwen in de toekomst van onze sector. Dat het een zware dobber wordt, wist ik ook vooraf ook al.

Ik ben wel benieuwd wat er maandag tijdens de vergadering besproken gaat worden. Ik hoop uiteindelijk dat mijn actie ook nog tot iets gaat leiden.

Ik blijf wel kritisch op mezelf, misschien denk ik wel te groot en wil ik wel teveel. Maar het gezegde is toch: Groot denken en klein doen!