Als ik naar mijn werkweek kijk, maak ik veel uren. Zo voelt het niet. Natuurlijk zijn er genoeg zaken die (totaal) niet leuk zijn. Daar ontkom ook ik niet aan. Als ik aan het einde van de week mijn werk evalueer, is dat wel altijd positief. Ondanks de kleine en grote problemen die je als ondernemer hebt. Vandaag deed ik het weer. Wat is goed gegaan, wat moet en kan beter en welke uitdagingen heb ik de komende tijd. Maar waar heb we het eigenlijk over als we het over werken hebben. Op internet zag ik de volgende definities:
- arbeiden doen, functioneren, gaan, lopen, marcheren
- arbeid verrichten, lichte vorm van zwoegen
- geestelijke of lichamelijke activiteit, gericht op het tot stand brengen van een product of het verlenen van een dienst; ook beroepsmatige bezigheid
Voor mijn gevoel allemaal redelijk negatief. Ik moet er eigenlijk wel om lachen.
Ik vind het apart dat ik geen positieve definitie kan vinden. Want naast mijzelf ken ik erg veel mensen die met veel plezier werken. Zoals gezegd, er zitten altijd positieve en mindere kanten aan je werk. Maar is dat niet Het Leven? Zolang het positieve overheerst, is het toch prima?
De vraag blijft: is werken een negatieve emotie? Of zijn we teveel verwend?
Afgelopen vrijdag had ik een bijzondere workshop over positioneren en communicatie en daar vertelde één van onze workshop leidsters dat deze en de volgende generatie het materieel minder zullen hebben dan onze ouders. Is dat erg? Maken wij niet veel meer mee dan onze ouders? We kunnen (veel meer) kiezen en genieten. Er blijven ook altijd kansen. Tenminste als je er voor gaat.
Als je de pers leest, moet iedereen inleveren. Of het de KLM is of diverse andere bedrijven. Overal moet meer voor minder. Mijn eigen branche is daar een slecht voorbeeld van. Ook omdat wij als branche overal achteraan hobbelen. Lange tijd was schoonmaak een sluitpost. Tegenwoordig verandert de mening wel over schoonmaken. Mooi, want het is en blijft een vak en vooral mensenwerk.
In elke krant en tijdschrift lezen we ook dat we jarenlang boven onze stand hebben geleeft. Volgens mij klopt dat en is de veranderde wereld een gegeven. Dus waarom vasthouden aan het verleden, zoals aan de luxe van een gegarandeerd baan en 50 vakantiedagen. Dat is niet meer van deze tijd. Natuurlijk blijft het lastig zodra het jezelf betreft. Maar laten we wel realistisch blijven.
Zodra het gaat over kunnen werken of thuis zitten, lijkt me de keuze niet moeilijk. Doordat we al jaren werken met mensen die vanuit de bijstand komen, zien we heel duidelijk wat werken betekent. Daar zien we de meerwaarde van werken. Dus waarom moeilijk doen?
Accepteer de mindere dingen en maak iets moois van je werk. Hoe gek het voor sommigen ook klinkt, werken is een luxe en leuk!